Jest!

Piątek trzynastego miałby być pechowy? Wręcz przeciwnie! 
Właśnie w piątek, 13 października, około 15.30 odebrałam przesyłkę z drukarni. A w niej - jeszcze ciepła książka "Filmy do zjedzenia. Obrazy jedzenia w kinie amerykańskim".

Już za chwileczkę, już za momencik...

Wszystko wskazuje na to, że jeszcze w tym miesiącu "Filmy do zjedzenia" wreszcie się zmaterializują. Projekt okładki jest gotowy, zapowiedź na stronie WN Katedra już "wisi". A ja tymczasem, na zachętę (a przynajmniej taką mam nadzieję...) proponuję kawałeczek ze wstępu.

W 1845 roku amerykański pisarz i filozof, Henry David Thoreau, postanowił przeprowadzić na sobie eksperyment. Przez ponad dwa lata żył w samotności, w lasach Walden Pond (Massauchets), powstrzymywał się od jedzenia mięsa i starał się maksymalnie ograniczyć wydatki na jedzenie. Jadł głównie to, co sam wyhodował i zebrał, a na zakupy spożywcze przeznaczał mniej niż 30 centów tygodniowo. Swoje refleksje i obserwacje – na temat sensu życia, rewolucji przemysłowej, ale też po prostu tego, co zjadał – szczegółowo spisywał. W 1854 roku ukazał się jego zbiór esejów – „Walden, czyli życie w lesie”. 

"Głodnemu film na myśli" - program konferencji

Możemy już ogłosić program konferencji "Głodnemu film na myśli. O filmowych reprezentacjach jedzenia" (13-14 października 2017). Dzięki pomysłowości i wiedzy prelegentów, którzy zgłosili propozycję wystąpienia, udało nam się skomponować naprawdę smakowite menu.
Zgodnie z podstawowym założeniem, konferencja będzie faktycznie interdyscyplinarna. Chęć wystąpienia zgłosili kulturoznawcy i filmoznawcy, ale też socjologowie czy psycholodzy... Wśród omawianych produkcji pojawi się zarówno filmowy kanon (Woody Allen czy "Co gryzie Gilberta Grape'a?"), jak i nowe telewizyjne produkcje (choćby "Chef's Table").
Zapowiada się okazja do wielu filmowo-kulinarnych dyskusji.

Organizatorzy konferencji: School of Ideas i Food Studies (Uniwersytet SWPS) oraz Films for Food

Kulinarne upodobania Hannibala

Najpierw pokochałam "Milczenie owiec". Potem przyszedł czas na serial "Hannibal". Zwłaszcza drugi sezon wydaje mi się kulinarnie intensywny i interesujący. Oglądając sceny mrocznych uczt, wielokrotnie zastanawiałam się, z czego zrobione są filmowe potrawy, które "udają", że są przygotowane z ludzkiego mięsa.

Znalezienie odpowiedzi okazało się... banalnie proste. Wystarczy zajrzeć do bloga Janice Poon, która na planie serialu pracowała jako scenarzystka odpowiedzialna za elementy kulinarno-gastronomiczne. Wszystkim polecam: http://janicepoonart.blogspot.com/
Poza wyjaśnieniem, z czego i jak zrobiona była określona potrawa z każdego odcinka, autorka zamieszcza także fotosy z planu i szkice. Fascynująca lektura, niepozbawiona smakowicie intrygującego mroku.
Przy okazji zaś, wszystkim zainteresowanym pogłębioną analizą "Hannibala" jako serialu kulinarnego nieśmiało polecam mój tekst "Przepis na soczysty prequel" opublikowany w zbiorze "Seriale w kontekście kulturowym. Gatunki - motywy - mutacje" pod redakcją Darii Bruszewskiej-Przytuły i Aliny Naruszewicz-Duchlińskiej. Cały tom dostępny w wersji elektronicznej: https://drive.google.com/file/d/0B7TXe9DVXsQ9NURqMzd6eXE4clE/view

"Głodnemu film na myśli" - konferencja

Wspólnie z twórcami inicjatywy Food for Films uznaliśmy, że warto się spotkać w nieco większym gronie i podyskutować o zagadnieniu filmowego jedzenia. Stąd pomysł na konferencję "Głodnemu film na myśli", która odbędzie się w Warszawie 13-14 października 2017 roku.

Celem konferencji jest refleksja nad obecnymi w filmie reprezentacjami jedzenia. Interesować nas będzie kino niezależnie od czasu i miejsca produkcji, zarówno fabularne, jak i dokumentalne, z ewentualnym rozszerzeniem tematyki także o inne formy audiowizualne (np. seriale); nie tylko produkcje określane mianem food films, w których kulinaria stanowią główny temat, ale też te, w których związane z jedzeniem sceny są nieliczne, ale „intensywne znaczeniowo” i istotne dla rozwoju fabuły.

"Kwiat wiśni i czerwona fasola": Anko - fasolowa konfitura

Film "Kwiat wiśni i czerwona fasola" (2015, reż Naomi Kawase) miałam w kolejce do obejrzenia od ponad roku. Czekał i czekał, ale wciąż jakoś brakowało impulsu... I stało się - za sprawą "Nowej Jadłonomii" Marty Dymek. Na jej książkę czekałam z niecierpliwością, ale nie sądziłam, że jakoś splecie się ona z moimi filmowymi zainteresowaniami.

Marta Dymek, zabierając czytelnika w kulinarną podróż dookoła świata, nie omija także Japonii. Proponuje anko, czyli konfiturę z fasoli adzuki. Ta słodka pasta jest także jednym z bohaterów filmu Kawase. Fasola na słodko?! Brzmi raczej odstręczająco. Nie ukrywam, że i z kinem japońskim mam problem. Jakoś mnie nie urzeka... Chodzi chyba zwłaszcza o - nazwijmy to - kwestie międzykulturowe. Mam wrażenie, że znacznej części przekazu po prostu nie rozumiem; wszystkie te gesty, miny i pomrukiwania z pewnością zawierają pakiet dodatkowych sensów, których ja wyrozumieć nie jestem w stanie.
Mamy zatem potencjalnie obrzydliwe konfitury z fasoli oraz potencjalnie nieurzekający film japoński. Jak wiadomo minus i minus daje plus, a zatem do dzieła!

"Dawno temu w Ameryce": David "Noodles" Aaronson

Sergio Leone to mistrz filmowej nostalgii. Twórca świadomy, refleksyjny, inteligentnie sięgający do tradycji kina. Tak też jest oczywiście w "Dawno temu w Ameryce" - łącznie z kulinarną ksywką głównego bohatera.
Noodles, co oznacza  makaron lub kluski. Natychmiast pojawia się oczywiście skojarzenie z Leone jako Włochem, twórcą tzw. spaghetti westernu. Wyraźnie reżyser sięga tu do autoironii i puszcza oko do widza.
Z drugiej strony, pseudonim przekazuje określone informacje na temat charakterystyki bohatera. Słowo noodle ma w języku angielskim niejednoznaczne konotacje: oznacza zarówno głuptas, czy prostak, jak i – rozum (use your noodle oznacza tyle, co use your brain) lub kombinować, przemyśleć (na przykład w sformułowaniu noodle over the problem). Ta etymologiczna ambiwalencja odzwierciedla opartą na sprzecznościach charakterystykę bohatera: zaradnego i wpływowego (odniósł wszak sukces w gangsterskim świecie), ale też pozostającego prostym i niewykształconym chłopakiem ze społecznych „nizin”; agresywnego i zagubionego, oszukującego i oszukanego...

"Dawno temu w Ameryce": charlotte russe

Plakat autorstwa
Jana Młodożeńca

Ostatnio - w ramach domowej (całkowicie dobrowolnej) akcji "wieczory z klasyką" - obejrzeliśmy ponownie "Dawno temu w Ameryce" (1984) Sergio Leone. Moja ocena pozostaje bez zmian. Odpowiada mi taki klimat - gęsty i intensywny; intryguje mnie nostalgiczna i autotematyczna refleksja nad statusem kina gangsterskiego. I - rzecz jasna - smakują mi kulinarne "momenty": nieliczne, ale za to niezwykle naznaczone sensem. Jedną z takich kulinarnie intensywnych scen jest ta rozgrywająca się wokół słodkiego deseru - charlotte russe. 

Dawno, dawno temu, w nowojorskiej cukierni chłopak imieniem Patsy długo wybierał deser. Trudno się dziwić, bo decyzja miała być arcyważna dla jego chłopięco-męskiej przyszłości. Deser to bowiem stanowić zapłata dla starszej koleżanki - Peggy - za zaserwowanie mu "pierwszego razu". Czy wkrótce Patsy stanie się mężczyzną?

A fe! O tym, co intrygująco wstrętne

Wreszcie jest! - zbiorowa monografia "A fe! Społeczno-kulturowe konteksty wstrętu i obrzydliwości" redagowana przeze mnie i Małgorzatę Kowalewską. Ponad dwadzieścia tekstów o tym, co tak wstrętne, że aż przyciągające. Fani kina i kulinariów także znajdą wśród nich coś dla siebie.

Niemal 500 stron rozważań podzielonych jest na 5 tematycznych rozdziałów: o obrzydzeniu jako strategii językowej, o wstręcie inspirującym działania artystyczne, o obrzydzeniu w kontekście cielesności oraz o wstręcie w kontekście kobiecości, wreszcie - w wstrętnym "innym". Autorzy reprezentują różne dyscypliny naukowe i perspektywy badawcze, zatem książka stanowi zróżnicowaną całość. Recenzent - Mariusz Czubaj - napisał o "panoramiczności ujęcia" jako podstawowej zalecie książki. W imieniu własnym i wszystkich autorów zapraszam do lektury!

Wszystkich zainteresowanych odsyłam do strony Wydawnictwa Naukowego Katedra, nakładem którego "A fe!" się ukazało: http://wnkatedra.pl/pl/p/A-fe-Spoleczno-kulturowe-konteksty-wstretu-i-obrzydliwosci-red.-Aleksandra-Drzal-Sierocka%2C-Malgorzata-Kowalewska/22522506